چقدر کوچک است! چقدر گذرا !

و چقدر من و تو این کوچک گذرا را بزرگ و همیشگی فرض کرده ایم!

و باورمان نیست که روزی آن پارچه ی سیاه که بر در خانه ی همسایه نصب است ,بر در خانه ی ما آویخته خواهد شد.

وباورمان نیست که آن قبری که با کنجکاوی نوشته های رویش را می خوانیم روزی خوابگاه ابدی مان خواهد شد.

چقدر کوچک است!چقدر گذرا ! و چقدر من و تو این کوچک گذرا را بزرگ و همیشگی فرض کرده ایم...

 

نوشته شده در چهارشنبه 91 خرداد 24ساعت ساعت 9:7 عصر توسط پونه| نظر